Eerste blog - De wijnreisjes in Italië en de start van de liefde voor wijn

Alea iacta est. Ik spreek sowieso vloeibaar Latijn. Wat was het ook alweer? In vino veritas! En zo is het.

In 2016 was ik in Cortona, Toscane. Eenmal op het terras heb ik voor het eerst een wat duurdere fles wijn besteld dan de reguliere "Chateau Migraine" die ik altijd dronk; dat was een groot succes. Dit was de La Braccesca Achelo Cortona DOC Syrah 2014. Ik weet het nog heel erg goed: toen werd ik verliefd op wijn, en sindsdien ben ik deze passie verder gaan verkennen. Dat was hét moment! No turning back. Want hoe lekker kon wijn zijn! Verdorie, waarom wist ik dat niet eerder?

Nu is het zo dat de wijn op het terras in de lokale zonnige atmosfeer altijd beter smaakt, maar ik moet zeggen: ik heb hem laatst terug geproefd en hij was nog steeds even goed! Inmiddels weet ik ook dat La Braccesca onder het superbekende Antinori valt, dus. misschien was het een toevalstreffer doet de eerlijkheid bekennen. Maar goed, je moet ergens beginnen! Ja toch?!

In 2017 ben ik in Puglia geweest. Wat een compleet andere (wijn)wereld. Niet van die chique Toscaantjes, maar rauw en intens, net als de mensen daar. "Waarom schreeuwt iedereen zo naar elkaar?", vroeg ik mijn wederhelft. "Zo zijn de mensen hier", was het antwoord. En zo was de wijn ook. In your face, hard, stevig en robuust met een hoop vuurwerk. Veel fruit, hoog in de alcohol, hoog in het zoet. Zo merkte ik wel op dat de wijn vaak opvallende gelijkenissen toonde met karaktertrekken van de lokale mensen.

in 2018 ben ik naar Sicilië geweest. Niet alleen de architectonische stijlen waren een mengelmoes van Barok, Rooms, Byzantijns, Etruskisch, Moors, Arabisch en Catalaans, maar ook de wijnen waren heel veelzijdig. Zou er een kern van waarheid in mijn stelling zitten? Vertoont de wijn in de verschillende delen van Italië gelijkenissen met de karaktertrekken van de lokale bevolking?

De befaamde Kathedraal van Palermo

In 2018 was ik in Piemonte: poepchique wijnen en veel verfijning. Natuurlijk de Barolo geproefd en uitgespeeld, maar Piemonte biedt zo ontzettend veel meer aan wijn! Daar zal ik uiteraard nog andere blogs aan wijden. Bij Marchesi di Barolo wist de sommelier te vertellen dat de Barolo eigenlijk een Franse uitvinding is: de Franse vrouw van de betreffende Markies nam het wijnmaken mee vanuit haar eigen heimat. Dat ze dat durfden toe te geven vond ik bewonderingswaardig. En inderdaad, ook daar werd mijn vermoeden bevestigd: overal nette witte tafelkleden en chique wijnen (met hout, mooie zuren en verfijning). Maar ook de Gavi di Gavi of de Roëro Arneis zijn natuurlijk ergens ook wijnen die klassiek aandoen, zoals een chique Franse dame. De regio deed erg Frans aan: een beetje net als de mensen aldaar. Theorie wederom bevestigd.

In 2019 gingen we eerst naar Friuli. En inderdaad, de voornamelijk witte wijnen en het eten deden wat "Slavisch" aan. Fris, robuust, "berg-invloeden" en soms wat eendimensionaal. Maar ook souplesse en vaak prachtige zuren. De mensen waren ook fris, netjes en redelijk doorsnee. Ook daar was de wijn gelijk aan het gedrag van de lokale medemens. Daarna gingen we naar Veneto. Het was warm en zwoel. Net als de Amarone en de Reciotto della Valpolicella (en Reciotto di Soave). Nou moet ik eerlijk toegeven dat de mensen niet per se zwoel waren, maar wel gewoon gezellig. Ach, de wijn vond ik ook gezellig. Dus de match was daar.

In 2022 was het tijd voor Lazio (Rome). Daar heb ik weinig lokaals geproefd moet ik zeggen. Ik heb daar veel meer wijnen van heel Italië geproefd. Misschien omdat er veel toeristen zijn, worden er ook meer wijnen van heel Italië geschonken?

Ik ga daar maar gewoon vanuit. Dan kan mijn theorie in stand blijven.

Tom