Een greep uit de selectie: Cos D'Estournel 1975, Baron de Ley Rioja 1982, Casillero del Diablo 1969 (ja, die ene kutwijn van de Appie), Château Ducru Beaucaillou 2000, Douro Vinho Tinto Caves do Cacão 1999, Châteauneuf-du-Pape (Wit) Château Mont-Redon 2000, Château Beaucastel Châteauneuf-du-Pape 2005, Hospices de Beaune Savigny-Les-Beaune Premier Cru Cuvée (AG) 2003, Sauternes van een niet bestaand huis uit 1970 en Château Bellevue Canon Fronsac 1961.

Mousserend

Ahhh, wat een heerlijke proeverij was dit. We begonnen met de eerste drie flessende mousserende wijn linksonderaan de foto. Een Vouvray NV, vermoedelijk uit de jaren '80. Ik drink niet zo vaak zulke oude mousserende wijnen, maar deze Vouvray had nog relatief veel bubbels en was verrassend in de zuren. De Anoux Diaphane Cuvée Brut was wel een vintage uit '81, maar was helaas over de top. De tertiaire tonen (tonen puur uit leeftijd en dus de flesrijping) waren te veel aanwezig en het fruit uit de wijn was helemaal vervallen. Deze was helaas echt kapot.

Bij oude mousserende wijnen wordt de kleur altijd zo heerlijk doorschijnend oranje. Vaak is het primaire (fruit) er wel af, en zit je bij mousserende wijnen in de tonen van marmelade, ingedroogd fruit, gember en van die bittere Engelse jam.

Bekend Chileentje?

Ja, en dan de Casillero del Diablo (foto). Ik dacht, waar ken ik dat toch van? Grappige is, die kun je gewoon bij de Appie kopen. Maar vroeger was dit echt een van de chiqueste Chileense rode wijnen. En ook werd er in die tijd bijzonder weinig geëxporteerd, dus het is een wonder dat deze parel ertussen zat. Sowieso heeft dit huis een bijzonder rijke geschiedenis. En hoe was 'ie? Bijzonder! Zeker een hoop leeftijd wat je terug proefde, maar ook nog tonen van zwart fruit in de verte aanwezig; een mooie complexe afdronk. Ik moet zeggen dat voor de leeftijd ik dit echt heel bijzonder vond. Ook ontwikkelde de wijn sterk in het glas. Na het opentrekken had de wijn lucht nodig. Na 5-10 minuten begon het aangenaam te worden. Toen zakte de wijn weer in. Na 30 minuten was hij op zijn top! Fruit zat er echt nog wel in en kwam er toen uit. Dit moet in die tijd echt een waanzinnige wijn geweest zijn in die tijd. Na een uur zakte de wijn weer in, maar goed, wat wil je voor een wijn van 56 jaar oud?

Hoe ouder, hoe groter vaak de gok. En een wijn van 10 jaar oud (zonder fout) kan ook naar de klote zijn. Maar deze was dat niet. Dat is toch een compliment aan de wijnmaker!

Kleinzoon uit 2024 vs. Overgrootopa uit 1969

Bordeauxrood

Bij het beschrijven van de kleur zijn er uiteraard allerlei standaardbegrippen die je kunt gebruiken. Van robijnrood, scharlakenrood, baksteenrood, bruinrood tot paarsrood. Ik geef altijd pluspunten (en respect) aan degene die "bordeauxrood" als kleur durft te zeggen.

Dat gezegd hebbende kwamen de poepchique Clos D'estournel en Ducru Beaucaillou op tafel. Wijnen die je nieuw koopt voor €250 of meer. Maar de vraag is, haal je dat eruit? Is dat het geld waard?

Ja, en nee. Een Magister Vini (MV) vertelde mij ooit: alles boven de €50 euro is marketing-gelul, want meer dan dat kan een wijn niet kosten qua maakproces. Maar goed, waarom zijn sommige wijnen zo duur? Ik denk omdat mensen het ervoor over hebben. Een befaamd huis met lange geschiedenis die nog voortkomt uit de Bordeaux classificatie van 1855 geeft nou eenmaal een bepaalde garantie van kwaliteit. Is er dan niet iets beters te vinden voor minder geld? Ja, dat ligt aan je smaak en over smaakt valt niet te twisten. Je koopt voor dat bedrag nou eenmaal een bepaalde historie. Zijn er betere en goedkopere auto's dan Ferrari? Ja, die zijn er, maar als je de kans hebt dan rijd je toch in een (bordeauxrode) Ferrari?

Terug naar de wijnen
Ze waren al op leeftijd, maar erg bijzonder. Eerst de Cos D'estournel. Het wijnjaar '75 in Bordeaux was geen uitzonderlijk jaar. Het weer was onregelmatig, met regenachtige periodes in het voorjaar en de zomer, gevolgd door een droge en warme periode in september. De rode wijnen uit '75 zijn over het algemeen lichter en minder geconcentreerd dan de wijnen uit andere jaren. Ze hebben over het algemeen minder tannines en meer zuren dan andere jaren is mijn ervaring.

Hij was inderdaad compleet uitgedund in tannine en het fruit was naar de achtergrond verschoven. De zuren waren er wel! Echt een oude wijn. In de verte nog hout te herkennen, maar er waren vooral de bekende ouderingstonen van lavas, aarde, laurier en bosgrond en nog wat hout te bekennen. Toch vond ik dat je kon proeven dat dit een uitstekende wijn is geweest! Had je hem niet 10 jaar eerder moeten opentrekken? Ja, joh, dat was handig geweest.

Dan de Ducru Beaucaillou uit 2000. 2000 was een uitstekend wijnjaar in de Bordeaux en wordt over het algemeen beschouwd als een van de betere wijnjaren van de afgelopen decennia. Het weer tijdens het groeiseizoen was perfect, met warme dagen en koele nachten, wat resulteerde in een uitstekende rijping van de druiven en meer zoet en tannines in de wijn, zoals ik Bordeaux ken.

Hij was op en top perfect op dronk. Zeker wat ouderdom, maar alle klassieke tonen waren te herkennen. Het was gewoon goed, meer kan ik er niet over zeggen.

En de laatste wijnen?
De Château Mont Redon witte Châteauneuf-du-pape uit 2000 was nog een grote verrasser. Deze had minder ouderdomstonen en verraste ons allemaal! Aromatisch en expressief: bloemig met kamille en acacia.

De Baron de Ley uit '82 was helemaal naar de gieren, dus die kon zo door de put. Helaas. Ook de Cahors, Canon-Fronsac, Cote de Blaye en de andere rioja van de foto waren niet veel soeps meer. Tonen van Maggi, bouillonblokje en een ouwe-wijven-sherry die ver over de datum is. Blegh.

De Hospice de Beaune 2003 was de afsluiter van de rode sectie en echt de redder van de avond. Wat een fijne fluweelzachte tannine en dat bekende rode Bourgogne gevoel. Fijne zuren, mooi fruit, lichte kleur, "clean", fris, medium afdronk en hoge complexiteit. Dit is zo fijn. Wat kan het leven toch mooi zijn.

Als afsluiter de Sauternes uit 1970! Botrytis en oud gaat vaak goed samen. De blauwe kaas mocht op tafel komen. De wijnen werden nageproefd en de smaken veranderden met de minuut in het glas. Dit was een avond om nooit te vergeten.

Dit was Slagwijn. Ik ga aan de slag met wijn. Tot de volgende proeverij!